Terug naar Gibraltar via een alternatieve route en bezoek aan Marokko

We kiezen voor de Spaanse enclave Melilla, omdat daar een veiige haven is om de boot achter te laten als we in Marokko  Fes willen bezoeken. Ook is de haven prettig geprijsd, metdag 6 euro. We blijven hier tot 2 juli hangen. We bezoeken van hieruit Marokko, maar de eerste week wachten we tot het einde van de Ramadan. Melilla is zeker de moeite waard, het ademt de sfeer van Parijs, maar dan met een mix van europese en arabische cultuur. Er zijn ook interessante musea en ook de arabische wijk is leuk met markt en goede groentenwinkels.
In de haven liggen we naast een engelsman, die hier al 2 jaar ligt. Zijn boot was een copie van de Spray van Joshua Slocum ! . Van hem kregen we vele tips over de stad. Hij past ook op onze boot als we weg zijn.

Op 27 juni gaan we naar Fes. Op advies van de engelsen hebben we 2 nachten gereserveerd in het Ibis hotel in Fes, vlak bij het station, achteraf een goede keus. We gaan met de bus naar de grens, waar we veel te vroeg aankomen, omdat in Marokko de klok 2 uur terug staat vanwege de ramadan, die toch al voorbij is. Het passeren van de grens is net alsof je vroeger de oostduitse grens passeerde. Je moet vooraf een formulier invullen, en dan krijg je een stempel in je pas na controle. Het formulier kun je alleen in het hokje van de stempelaar krijgen (gratis) of bij een van de rondhangende mannetjes, maar die willen er aan verdienen. Eenmaal over de grens zijn we met een grand taxi naar het station van Nador gegaan en vandaar 6 uur met de trein naar Fes, waar we rond 19.00 aankwamen. Het Ibis blijkt prima en ook het restaurant is redelijk. De volgende dag met een petit taxi naar de Medina. De rit kost 20 dirham, 2 euro, maar eind van de dag neemt de taxi terug een veel snellere weg en kost de rit de helft. Dus voortaan eerst de rit op maps uitzoeken de chauffur laten zien hoe je wilt rijden. Taxichauffeurs op de hele wereld zijn hetzelfde, een belangrijk deel is niet echt betrouwbaar.

We hebben een zeer interessante dag gehad en veel gezien. In de ochtend met een gids en s’ middags zijn we zelf op pad gegaan. Als je een beetje puzzeld en niet te kleine steegjes pakt kom je er wel uit. Daarnaast gebruiken we de app “maps.me” , die werkt ook zonder internet.

De dag daarop naar Meknes met de trein, we hebben de kaarten al de avond van te voren gekocht. Je krijgt trouwens in de trein een eigen plaats toegewezen, wel makkelijk dan heb je in ieder geval een zitplaats. Met de trein is het een uurtje naar Meknes. Deze plaats heeft een andere sfeer en de medina vinden wij prettiger, geen opdringerige gidsen en aardige mensen. Antoinette liet haar tasje maken bij de kleermaker en moest moeite doen om iets te mogen betalen ervoor.

De volgende morgen weer terug naar Melilla, dus weer 6 uur treinen. Het laatste stuk is echt een beetje beangstigend, omdat bij ieder station asielzoekers illigaal op de trein springen en je niet weet wat ze verder doen als ze in de trein rondlopen. Uiteindelijk veilig weer terug op de boot en we kijken terug op een leuke en interessante reis.

Op zaterdag nog inkopen gedaan en zondagmorgen vertrokken naar Al Hociema 68 nm verder naar het westen. Een mooie zeiltocht, maar de latste 2 uur nam de oostenwind toe tot 7/8 , niet echt leuk meer en met alleen een half ingerold fokje stoven we de haven binne, waar we door een aantal havenautoriteiten weren verwelkomt, de douane, de politie, de emigratiedienst en de havenmeester. Weer veel formulieren en gedoe. De haven is wel netjes , maar sanitaire voorzieningen zijn compleet uitgeleefd en kapot, met toch een havengeld van 19 euro en dat voor Marokko. De volgende dag de stad bezocht, waar wel een dreigende sfeer is met de vele politie met gepantserde auto’s. De week ervoor zijn er opstandjes geweest. DE overdekte markt is echter erg leuk en we voelen daar geen dreiging. Als we teruglopen door een buitenwijk wel, en groep jongeren is de politie aan het jennen.

Op zaterdag nog inkopen gedaan en zondagmorgen vertrokken naar Al Hociema 68 nm verder naar het westen. Een mooie zeiltocht, maar de latste 2 uur nam de oostenwind toe tot 7/8 , niet echt leuk meer en met alleen een half ingerold fokje stoven we de haven binnen, waar we door een aantal havenautoriteiten weren verwelkomt, de douane, de politie, de emigratiedienst en de havenmeester. Weer veel formulieren en gedoe. De haven is wel netjes , maar sanitaire voorzieningen zijn compleet uitgeleefd en kapot, met toch een havengeld van 19 euro en dat voor Marokko. De volgende dag de stad bezocht, waar wel een dreigende sfeer is met de vele politie met gepantserde auto’s. De week ervoor zijn er opstandjes geweest. De overdekte markt is echter erg leuk en we voelen daar geen dreiging. Als we teruglopen door een buitenwijk wel, en groep jongeren is de politie aan het jennen.

De volgende morgen met veel gedoen aan formaliteiten en een complete bootdoorzoeking vertrekken we naar Jebha, wat een leuke haven met vriendelijke havenmeester moet zijn volgens de Pilot . Als we er rond de middag aankomen, mogen we niet aanleggen. Het is een vissershaven en hoewel half leeg worden we geweigerd. Dat betekend dat we door moeten naar Smir waar we dan midden in de nacht aan moeten lopen. Nu daar hebben de heren geen boodschap aan. Dat is wat anders als een leuke haven. We gaan door naar Smir, waar we midden in de nacht aankomen. Gelukkig een goede haven denken we , maar ook hier weer paperassen gedoe en paspoortstempels halen. Als we de volgende morgen wakker worden zien we een troosteloze lege marina die slecht onderhouden is. Deze haven zou ook superveilig zijn, maar ook dat is absoluut niet zo. Overdag zijn  er genoeg mensen zodat je de boot een aantal uren kunt achterlaten, maar ‘s avonds lopen er te veel ongure types rond en de haven is nog niet eens goed omheind. Wij bezoeken Tetouan, waarbij je moeite moet doen om de havengids Ahmed van je af te schudden. De havenmeester wil hem al voor je bellen en als we een taxi nemen vanuit de haven (afdingen van 150 tot 100 Dirham)blijkt dat de taxichauffeur ook in het complot zit. We worden in de taxi gebeld en als we hem afwimpelen, springt hij vlak voor het einde van de rit in de taxi. We neen hem niet en komen er zelf ook wel uit. Deze medina is de meest viese die we tot nu toe hebben gezien. En begin van de middag gaan we weer terug via M’diq wat een leuke badplaats blijkt te zijn. We bekijken ook de jachthaven, die gespert blijk door een bezoek van de koning. We maken op de terugtocht op de terugtocht gebruik van grand taxis en zijn maar 50 dirham kwijt. 

Ook in deze haven, de “beste” van Marokko aan de MED slecht werkende douches, en weer veel papiergedoe om weg te kunnen. Alleen de prijs om er te liggen is wel hoog meer dan 25 euro.We vertrekken op 6 juli naar Ceuta. Het laatse stuk wordt spannend want vlak voor Ceuta staak een flinke zee en we motorzeilen al vissermannend als de motor weer gaat haperen. Gelukkig houden we hem aan de praat en lopen veilig binnen. Nu maar weer de brandsoffilters nakijken en nu blijkt het voorfilter volledig te zijn verstopt met plastic achtig spul. We denken dat we te veel MAR 71 ( bacteriendoder) hebben toegevoegd om de bacterien te weren, want in Maart nog de tank volledig schoongemaakt. Het blijft een ellende met biodiesel.  Ceuta is wel aardig maar niet te vergelijken met Melilla. Daarnaast is de haven veel duurder ( 37 euro) . We blijven er tot zondag 9 juli, als we oversteken naar Gibraltar met toch weer af en toe 40 Kn wind, maar wel uit een goede richting. We liggen weer in Marina Alcadaica en dus weer op bekend gebied.

Al met al een leuke ervaring, maar ontzettend opletten. Daarbij, we gaan nooit meer met de boot naar Marokko, daarvoor is de “ vaarervaring “ te slecht, niet voor niets komt er dan ook bijna geen enkel jacht vanuit de MED in Marokko.

de vesting van Melilla

een van de vele mooie gebouwen in Melilla

De haven van Melilla

De poort van de medina in Fes

in het museum van Fes

Het transportmiddel in de Medina

De leerlooierrij

Indruk van de Medina in Fes

de moderne Medina

Linnen weven

met de trein naar Meknes

Het station van Fes

Aardewerk in Meknes

Al hociema, een compleet lege marina 

De haven van Ceuta

Gibraltar aan de overkant

van Amerimar naar Melilla

Op onze terugweg richting Gibraltar zijn we 14 juni weer in Amerimar, een bekende haven. We hebben wat rare geluiden in de stuurinrichting en die moeten we nu repareren. We hebben reserveonderdelen bij ons, maar we werken liever een haven waar we hulp kunnen krijgen. De volgende dag alles gerepareerd, wel spannend, want er moesten bouten los die al 24 jaar vast zaten.
We kunnen nu weer verder maar we willen toch wel iey\ts anders, reden waarom we oversteken naar Melilla, een spaanse enclave in Afrika. Na een overtocht van 86 NM kwamen s'morgens vroeg aan. Eeen leuk plaatsje toegewezen gekregen voor 6 euro per nacht!. Nu eerst bijslapen, want het was een enerverende tocht met gekke golfslag, wat wil je ook als de zeediepte steeds wisseld van 50 tot 1200 meter.
je hoor nog wel verder als we wat beleven hier

Van Valentia naar de Balearen en terug

juni zondagavond laat komt Maartje op de boot aan. Zij heeft een goede reis gehad en heeft er zin in om te gaan varen. Maandagochtend vroeg vertrokken richting Ibiza, maar de wind trok aan de verkeerde richting en we kwamen weer uit in Gandia. Door de korte golfslag  kwamen we er niet tegenop. Dinsdagmorgen was de wind wat beter en maakten we de oversteek naar Ibiza St Antonio. We konden zelfs een stuk zeilen. We ankerden in een baai bij st Antonio en lagen daar heerlijk rustig. We hebben verder het eiland verkend en geankerd . Ook Formentera hebben we aangedaan, maar het ankeren daar was wel wat heftig, veel golven door de veerboten. Wel ontmoetten we daar een oud collega van mij, was een leuk intermezzo. Doorvaren naar Mallorca lukte niet omdat de wind steeds maar Noord-Oost bleef. We zijn teruggevaren naar St Antonio en vandaar uit is Maartje op 30 juni weer richting huis gegaan, nadat we eerst nog met de bus naar Ibiza stad zijn geweest. De jachthaven daar konden we niet in, want die was vol en ankeren in de baai was geen optie met de heersende wind.

Wij zijn weer richting Formentera gevaren en nu geankerd in Espalmador, een mooie rustige baai.  Na 2 dagen langs de kust van Ibiza naar de baai van St Vincente en de dag daarop overgestoken naar Andraxt op Mallorca. De plaats heeft niet zoveel te bieden dan alleen restaurants.

De zaterdag daarop naar de baai van Santa Ponsa gevaren en daar geankerd. De wind blijft oost, dus moet het goed beschut zijn. Dat bleek die nacht niet het geval . Een forse swell kwam binnen en de hele nacht stuiterden we door de boot. Het anker hield goed gelukkig, maar niet dat van onze buren, hun boot botste tegen de onze, ook niet lekker. We hadden genoeg van ankeren en gingen naar de haven van Palma, waar we nog een plaats voor 2 nachten vonden voor 80 euro per nacht. Palma bezocht een mooie stad met veel bezienswaardigheden en musea.

Dinsdagavond komen Bram en Jose van de Geluxsvogel nog een wijntje drinken. De volgende morgen moeten we vertrekken, maar we hebben het eigenlijk gehad met de drukte, de luxe, dure havens en weinig wind. Als we vertrekken komt er zowaar een goede wind uit de goede hoek en we gaan terug naar Spanje. Na een tocht van 148 mijl komen we weer terug in Altea.

Omdat we nu op de terugweg weer hetzelfde gebied gaan bezoeken tot aan Gibraltar stop ik nu even deze Blog tot nader order.

Groeten Antoinette en Maarten.

in de baai bij St Antonio

Maartje weer op de Witte Beer

De Witte Beer voor anker

Uitzicht op Ibiza

Het ei van St. Antonio

de Kathedraal van Palma

een doorkijkje in Palma

Valentia naar Burriana 19-05 en weer terug op zaterdag 20-5

Op vrijdag zijn we 28 nm naar Burrian gezeild. Dit zou een prima overwinterhaven zijn. Nu dit blijkt niet voor ons het geval. De haven ligt in een urbanisatie en het stadje 3 km het binnenland in,Bij de haven is het een troosteloze bedoening. Zaterdag wer teruggezeild naar Valentia en daarna gefourageerd op de komst van Maartje, onze dochter. Tijdens de zeiltocht nog contact met de muzeumboot uit Ruegen met de hamradio.

Van Gandia naar Valentia

Eerst zijn we naar de supermarkt geweest om nog te fourageren. De supermarkt is niet zover weg en je weet maar nooit hoe het in de volgende haven zal zijn. Rond 10.30 uur stak een windje op en vertrokken we naar Valentia. Alles konden we zeilen en we hebben de stuurautomaat verder uitgetest. gelopen winter hadden we van de NKE dealer een uitgebreide handleiding gekregen met tips om alles beter af te stellen.

Tegen de avond kwamen we aan in Marina Valentia, een moderne jachthaven. De hele haven ademt nog een beetje de sfeer uit van de Americanscup die hier een tijd geleden is gevaren. De afstand tot de stad is niet beloopbaar, maar de afstand tot de bushalte lijn 4 is overbrugbaar. Met lijn 4 kom je in het hartje van de stad.

De eerste dag hebben we het oude centrum bezocht met de kathedraal en de overige mooie kerken en musea. De tweede dag het moderne Valentia met als hoogtepunt het concertgebouw. WE kwamen net op tijd voor de rondleiding van 11.30 uur. anders hadden we op de 2e moeten wachten, die om 13.00 uur start. het is een imposant gebouw, de moeite waard.

het centrale plein

een doorkijkje in de oude stad

romeinse opgraving midden in de std; het archeologisch museum

de baseliek

DE meimaand in de markthallen

Hammen genoeg

de Imposante ingang van de markthallen

Estation Nord

interieur van het station

de arena

 

het concergebouw

kijkje van binnen uit het concertgebouw

net een haai toch ?

Van Altea naar Denia en Gandia

Op zondag vertrekken we richting Denia. De eerste 2 uur hebben we een lekker windje. We moeten wel even uitwijken voor een zwemwedstrijd op zee, waar je zin in hebt!. Daarna valt de wind weg en moet de motor erbij.  Na een paar uur kunnen we weer verder zeilen naar Denia. Denia heeft een leuke marina met perfecte voorzieningen. Deze avond nog even een stukje verkent van de stad en we konden nog vers stokbrood kopen. De stad was wel erg druk in het centrum vanwege de eerste communie feesten en we hebben nog wat gegeten en gedronken alvorens weer terug te gaan. De stad zelf heeft wel een oud gedeelte en een kasteel, maar we vonden het te warm om naar boven te klimmen. Wel zijn we in de tunnel onder het kasteel geweest, die als schuilkelder diende tijdens de burgeroorlog.

De volgende morgen, maandag,  willen we naar Valentia, maar de wind laat verstek gaan. Na 12 mijl moteren hebben we het wel gezien en lopen Gambia binnen. Hier weer is een echte oude jachtclub met dito prijzen en slechte kwaliteit. Aan de kust is een aparte woonwijk voor de badgasten en naar de stad gaan we met de bus. Bij de tourist info halen we een kaart met een rondwandeling. Hierdoor krijgen we een indruk van het historische stadsdeel stad. Bij de rivier ligt ook weer een mislukt project leeg te staan. S avonds even via de supermarkt weer naar de boot. 

De witte Beer aan de steiger in Denia

de jachthaven van Denia

Het mooie kustgebergte

weer een mislukt project

De jezuitenschool in Gandia.

Van Cartegena naar Altea

Het is 10 mei als we uit Cartegena vertrekken richting Valencia. Er was weinig wind en het was weer zeil met motor. De kust met zijn bergen waar je langs vaar blijft mooi. Maar er kwam een stormwaarschuwing via de VHF en de lucht betrok en de barometer daalde flink. We besloten dan maar Mar Menor binnen te lopen. Dit is een binnenmeer en je moet een brug door om bij de eerst jachthaven Thomas Maestre te komen. De brug gaat maar beperkt open, maar precies om 14.00 lagen we ervoor en werd geopend. De brugwachter spreekt geen woord buitenlands en wordt geinstrueerd door de havenmeester van de jachthaven, onvoorstelbaar toch?. De haven en de plaats zelf stelden niet veel voor incl de viese douches, het liggeld was echter omgekeerd evenredig. Er was wel een supermarkt op een kwartier lopen . Een echt vakantiedorp, 2 maanden druk en 10 maanden rust, niets aan.

De volgende morgen weer vertrokken richting Las Dunas. In de pilot stond dat het een prima hven was, dei makkelijk was aan te lopen. Ook nu weinig wind, maar wel een verrassing! Bij de ingang liep het zwaard omhoog, wij maten maar een waterdiepte van 1.6 meter. Nu voor ons geen probleem, maar dat er af en toe jachten vastlopen moet wel. De haven zelf is prima en rustig en met prima snitaire voorzieningen. Men spreekt ook hier geen woord buitenlands. De stad is een eind weg en gelukkig was bij de supermarkt ook een café voor het nuttigen van een rankje met een tapa.

De volgende morgen weer voorzichtig naar buiten en de eerste uren geen wind. Tegen de middag kwam er een stevige wind opzetten en we zeilden in een keer naar Altea. De haven is een echte jachtclub met een statig clubgebouw en een matig onderhouden haven. Het plaatsje zelf is erg gezellig en het oude gedeelte het bezoeken waard. Er is ook een trein naar Benidorm en we willen dit fenomeen wel ens zien. We blijven een extra dag om morgen naar Benidorm te gaan.

Benidorm moet je wel hebben gezien, een strand vol mensen die zicht laten verbranden, veel Nederlanders en zelfs een Eyewish brillenzaak voor hen. Het centrum zelf is een beetje verlopen en volks, veel blote vette basten en nauwelijks geklede oudere dames levert nu niet echt een eersteklas beeld op. Maar je wordt een ervaring rijker.
opmerkelijk was ook het aantal 2 zitter scootmobiels, die kenden we nog niet. Tegen de middag met de trein weer terug naar Altea. Daar waren we weer in de rust, prima toch.

We eten lekker aan boord en maken ons op voor het vervolg naar Denia.

De brug van Mar Menor

De jachthaven van Altea vanuit het clubhuis

wachten op de trein

het strand van Benidorm

de pier

Het jachthaventje van Benidorm, in geen verhouding tot de stad